Yüzyıllık yalnızlık.
Bizim büyük çaresizliğimiz.
Oğullar ve rencide ruhlar.
Yabancı.
Erken Kaybedenler.
Piç.
Tutunamayanlar.
Şimdilik sizden bu kitapların içerdiklerini unutup,adlarına odaklanmanızı istiyorum,sadece burada geçen kelimelere ve sonra kendinize bakmanıza,kendimize bakmamıza.
Ne kadar bizden.
siz,onlar yahut oradakiler,ötekiler değil biz çünkü biz bu kadar aynıyken ötekileşmeyi marifet sanıyoruz.
“-Başkayım.
+Ben de başkayım.
: ve doğru hepimiz öyle ‘başka’yız ki, ayak bastığımız yer dünyanın merkezi oluyor.” (1)
Bildiğimiz ve hatırlamak istemediğimiz şeyler,rencide ruhlarımız,dışlanmışlık hissimiz, bir türlü ayak uyduramıyorluğumuz, yabancılığımız, sürekli kendimizde eksiklik görmemiz, bitmeyen, sonu ermeyen yalnızlığımız, geçici kalabalığımız, kafamızdaki görünmez L harfi, alnımızdaki derin ve namussuz bir leke;piç ,erkenden pes edişlerimiz,çaresizliğimiz, görünmeyen zincirlerimiz ve kelepçelerimiz, ve siyah-beyaz bir filmin negatifi, ışığın çizgilere dönüşümü.
Çizgiler, her yerdeler.


1:aylak adam/yusuf atılgan