Algışlar çaştı

Bir tünele girip ağırlıklarımızı üstümüzden atıp çığlıklar atarak koşalım mı? Ev gerçekten gitmek istediğimiz yer mi? Noktalar ayırır mı gerçekten cümleleri birbirinden? Oysa sanmıştım ki ben cümleler birleşmek için aynı paragrafın içindeler.Kelimeler duygulardan beslenirmiş,benim duygularım kelimelerimi tutsak ediyor.Son zamanlarda hep düşündüğüm kelimelerin güvenilirliği üzerine.Ben hep kelimelere güvenmiştim,beni yarı yolda bırakmazlardı ama şimdi kafamda şüpheler ve onlar şüpheliler.Septisizm bir din olsa ben tanrı olurdum.Tövbe haşa,tanrıya şirk koşmakta niye ve ne diye. Kaybolurum,sonra ardımdan kim kaybolmuşta biz bulalım demeyiniz.Bir septiği aramak yapılabilecek en son şeylerden biri olmalı.Sonra nefes alıyorum,duruyorum ve algıçlarım.Algıçlarım şaşıyor inan,beynim kayıyor,içimdeki şüphe beni yiyip bitiriyor.Sonra bakmışsın ki sıfır kalmışım.