Hakiki yalnızlık.

Alimlik seviyesi arttıkça yalnızlık artar.Bir bilgini anlamaya her aklın bilgisi ve gücü yetmez.Cahillik çoğu zaman mutluluğu getirir.Bilgi beraberinde yükü getirir,bilgi farkındalığı getirir ve ne herkes bu yükü kaldırabilir ne de her beyin bunları anlayacak kapasitededir.Bu yüzdendir Mevlanayla Şems'in birbirlerine olan ihtiyacı,o sıkı dostlukları.Bu yüzdendir Mevlana'nın etrafındaki onca kalabalığa rağmen yalnızlık çekmesi.Biz ki kelime olarak yalnızlık'ı bile yanlış kullanmışız,çoğu anlık yalnızlıklarla içteki boşluk hissini karıştırmışız.Oysa ki yalnızlık gerçekten Tanrıya mahsus.Peki ya O kimle paylaşsın?