Yaptığım embesillikleri yazsam kitap olur.

Dün bana biri "Sevdiğim insanın ölümünden sonra hiçbir şey bana çok fazla üzüntü vermedi." dedi.Çok haklı ben de ömür boyu azda olsa başarılı olabilmiş biri olarak LYS sınavında tökezledim aslında tökezim çok uçtan ufaktan kaçırılmış bi tökez.Hani 1 soru daha yapsaydım ulan varyaa..cılar varya abi haklı onlar.Bundan mütevellit(bu aralar böyle kelimeler kullanıyorum,evet.) Hayatta hazırlanabilcek en iğrenç tercih listesini hazırlayıp saçma sapan bi bölüme girdim en azından okulum güzel.Ama tabii depresyon hayatı yaşadım aylarca antidepresanlı olanlardan hani.Sonra o kişinin söylediği gibi bundan sonra bana pek bişey önemli gelmemeye başladı,hayattan zevk almaya başladım.Herşeyi öyle çok kafama takıp kendimi yiyip bititrmemeyi öğrendim.Bu bakımdan iyi oldu,hayat beni cezalandırmıştı hayatta en çok önem verdiğim şeyle,kıçıyla gülmüştü ama karakterimin gelişmesine katkısı olmuştu.Sabretmeyi,umut etmeyi,güvenmeyi öğrenebilmem için.Ben de öyle yaptım,mutlu olmaya çalıştım boş vakitlerimde.1 dönem hazırlık kudum,sonra sınava girdim yeterli bi puanla geçtim.Irregular oldum.Sonra bölümün ingilizce olması,olmayan parayı istemeleri gibi bişeyler oldu bakanlar kurulunun.Onlara a küfrettim istedikleri 1.5 -2 milyarlık harç parasından ötürü.Bunda da sinirlerim bozuldu.Yavaş yavaş soğuyordum.Sonra ders seçmeye geldi iş,Allahım her şey başka yerde okulun farklı 4 kampüsünüde geziyorum sadece 7 ders alabilmek için bunda suç benim değil,her yere ders koymayan otomasyonun suçu ki.Sonra tam bugün okulların açılcağı günden bir gün evvel bakıyorum ki bir binayı başka bir bina sanıp ordan ders almışım.Farklı bir kampüste belkide 45 dakikalık mesafe olan 2 ayrı yerde!Burdan anlaşılacağı üzere vaktimi bu dönem sadece yolda geçireceğim,akbilimle sevişerek.Heves mi,yok.Umutsa, o da yok.Okumaya dair içimde en ufak bişey bırakmadı yaşadığım tüm bu aksilikler 4 farklı yerden alınan dersler,dönem boyu yolda piç gibi geçcek hayatım,arkadaş bulamayacağım bir çevre,çünkü irregularım her dersim ayrı yer bi gördüğümü anca bi daha bi sonraki haftaya görcem yalan mı,varsa yoksa hazırlıktaki arkadaşlarm kaldı artık.Onları seviyorum Allahtan ve aslında arkadaş edinmek gibide bi niyetim yok,ilk defa sosyal olmaya çalışmıcam,bi aktivitede bulunmıcam.O kadar mutsuz oldum ki,ben ki mutlu insan,umutlu insan artık okuyasım bile yok.Ders çalışasım da..Tek istediğim o büyük en önemli hayalimi gerçekleştirebilmem.