Eksik bişey var.

Bikaç aydır bu kafadayım.Eksik şeyler var hayatımda.Bişeyleri canım çekiyordu,bişeyler yapmak istiyordum ne olduğunu bilmediğim,bulamamıştım.Demin yatıyorken,sahte gökyüzündeki sahte yıldızları seyrediyorken anladım,buldum.Uzun süredir içimdeki boşluğu sadece yazarak ve okuyarak dolduruyordum.Ama gittikçe hayatını tehlikeye atan insanlara olan hayranlığımı farkettim.Manyakça,mazoşistçe,ama kendi seçimleri.Ah hayatım boyunca o kadar düzgün yaşadım ki,hep o kadar mantıklı davrandım ki,arkamı dönüp baktığımda yaptğım bir delilik yok.Gerek yok kullamaya,bağlanmaya -hem bilmediği şeyi canı çeker mi insanın diyip alkol adına bişey içmişliğim yok.tadına bakmaktan başka,onu da beğenmedim,nolcak?Sigara içmedim mesela hiç ben,ama içen insanlar öyle güzel içiyorlarki özendiriyorlar,hiç kopya çekmedim,yanaklarım kızarır.Hiç hocaya karşı gelmedim,saygısızlık.Okul kuralarını aşmadım,kuraldır dedim uyguladım.Hasta olsam bile okula gittim.Gecenin köründe eve hiç gelmedim.Tamam 1 kez.Annemin dizinde oldum hep,güvende.Şimdi düşünüyorum.Okuduğum yeraltı edebiyatı serisi kitapları beni kendi yeraltlarına özendiriyor.Öyle uçlarda yaşamak istiyorum ki bazen.Kimseyi,hiçbir şeyi hiçbir toplum kuralını sallamamak.Ot kullanmak istiyorum mesela.Sırf algıları açabilmek adına.Öyle özeniyorum bazen,bişeyler yapmaya sonra gene mantık üzerine kurulmuş yaşamıma geri dönüyorum.Cesaretsizim,boşum.belki öğrenci kolektiflerine katılırım,o insanların uğrunda birşeyler yapmaya çalıştıkları amaçları var.Seslerini duyurmak istiyolar,ben kimim peki,sesim geliyormu? Tanrıyı yok sayamıyorum ama bi türlü.Bu eksikliği gidercek şey ne bulamıyorum.Sonsuza kadar dans edebilirmişim gibi geliyor bana,bazen hayatımın sonuna kadar varlığımı zombi olarak sürdürmek istiyorum.Altın vuruştan ölemeyeceğim nasıl olsa,hiçbir zaman bir rock yıldızıda olamayacağıma göre.Onu bırak en ufak fanzini çıkaramazken ben,hayatına tuhaf insanlar alamazken ben-sürekli normal insan profili çizmeye çalışırken ben ki öyle oluyorum,ne anormalliğimi gördünüz.Anlattım ev kızının bilgisayar başı versiyonuyum di mi resmen.Bi tencereye kapak olamıcam ben.Aargh kara bulutlar,hani geleceğimin etrafını sarmış olan.Öyle hüzünlüyüm ki bu gece.Okulu bile bitiremeyeceğim galiba,oysa öyle hayallerim var ki her üniversite 1.sınıf öğrencisi gibi.Bense geleceğimi bokun içine batırcam-bile bile göz göre göre.Hissedebiliyorum.Ah şu eksik şey ,her neysen hayatımda var olan şu pasifliği artık aktif hale getirmem gerek.

3 yorum:

  1. bi şekilde bi şeylerin maneviyatımızı yok ettiğini düşünüyorum. belki çok klasik ama teknoloji başında bunun. oraya kadar varıyor mu bilmem ama ben bir işe yaradığımı hissetmek istiyorum öyle zamanlarda mesela. bi şeyleri düzene koyduktan sonra gönüllü çalışabileceğim bi yer bulacağım örneğin. başkalarını mutlu edebildiğime inanmak için.

    YanıtlaSil
  2. Seni çok iyi anlıyorum demek yeterince güçlü bir söz değil, biliyorum. Bunu dememin senin üstünde bir rahatlama etkisi yaratmayacağını da biliyorum. Ama sadace aynı şeyleri benim de yaşadığımı bilmeni istedim. Durup durup diyorum ki kendime, "Aslında herşey benim elimde. Benim hayatım, herşey benim. Yönlendirecek olan benim." Ama olmuyor yine de. Çok idealistçe geliyor kulağa, ama yalan. Hiçbir şey o kadar kolay değil malesef. Kendi köhneliğininden kurtulması insanın, malesef o kadar kolay olmuyor.

    YanıtlaSil
  3. @matmazel,çok haklısın bence de maneviyatımız yok oluyor bir şekilde ve teknoloji başında.bir şeyleri düzene koyabileceğime bile inanamıyorum,umarım hayalini gerçekleştirebilirsin.
    @seeing the white one,yönlendiremiyorum gerçekten,ne istediğimi eksik olanı bile bilmiyorum ki.akıntıya bırakmışım bildiğin.

    YanıtlaSil