gündüzlerimi bir vampir gibi günışığından kaçarak geçirdiğim günlerdi. bir vampirdim, bir evcil hayvandım ve galiba insandım.kendini geçici süreliğine dış dünyadan arındırmış bir insan, amaçsız, işsiz, beklentisiz ama rüyalı. eğer yevgeny zamyatin'in biz'in de olsaydım beni çoktan ameliyata göndermişlerdi hayalgücü kutumu aldırmak için. ama esas nokta bu değildi. esas nokta tüm gün kitap, dergi okuduğum müzik dinlediğim ve dizi film izlediğim gerçeği de değildi başka yararlı bir şey yapmadan. arada sırada vicdan azabı duyuyordum bundan fakat hiçbir şey beni tembellik hakkımdan ve bunu uygulamaya geçirmekten vazgeçiremezdi, düzleşen popom bile.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder