boş sayfa
beyaz
boşluk kavramı biraz değişti bu günlerde
ama bu gerçekten boş
ve doldurulamıyor
sancılarım sanki manasız gibi, belki dışardan görsem
tiksinirdim
hep böyle bu, kendimle tanışmayı kendimden soğumamak için istemezdim
belki
ama bu boş sayfa ve sancılarım gerçek, hayıflanmayı gereksiz bulsam da
ama ben hep hayıflanırım hep söylenirim çünkü
dışarı atmam gerekenler var.
sorguladığım bir şey var bu kadar ruhu zayıf birinin bedeni nasıl güçlü olabilir diye
bunları yazan kişi adında aşk geçen kitaplar okuyor olmalı sanırım ve melankolik ve arabesk
ama ben bunların hiçbiri değilim.
tek istediğim;
yazmak-tı.
yoksa yazacak bir şey mi kalmadı?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder