Klişelere merhaba.

Bu yazının sizden başkasını ilgilendireceğini sanmıyorum,yo aslında siz insanlık tarihinin milyonlar arasında birinci gelmiş döllenmiş spermleri sözde mutluluklarınız var benim gibi.Evim-aslında evim denen şeyin sözlük anlamının bilgisayarımla eş anlamlı olmasından şüpheleniyorum.Çünkü bazen ona beni koruyup,sıkı sıkı sarmasından başka bilgisayarıma,bloglarıma,twitlerime,bildirimlerime,haberlerime kavuşacağım yer olarak görüyorum.Monoton hayatıma merhaba.Hiç sıkılmıyorum bunu yapmaktan,hergün facebook chat sayfasını açıyorum hep aynı kişiler,peki neden bunu bugün farkettim?Sabahtan akşama kadar bilgisayar başında olmadığımdan sanırım bugün,beni özlemiş olduklarını düşünmüşüm galiba,ne sadece 20 saattir mi girmemişim e bunun 8i 10u insanların uyku saatine denk geldi zaten..Hımm,peki ya 20 saat girmedin diye neler olabileceğini sanıyodum,azcık poponu şunun karşısından ayırdın diye,azcık dışarıya baktın diye..ama geri döndün tilki.Monotonluklarına geri döndün ve dışardan biri gibi baktın,napıyorum ben dedin.Öyleyiz alışılmışı kabullenmişiz,bağlanmışız,bağımlı olmuşuz,sevdiğimizi sanmışız ve seviyoruz diyoruz,burdayız,dostlarımızsınız.Ama her gün her gün aynı koltuğa oturuyoruz,ellerimiz aynı klavye üzerinde geziniyor,aynı tuşa basıyoruz,aynı siteleri açıyoruz,aynı insanların yazılarını okuyoruz,aynı insanlarla iletişim kuruyoruz-kuruyormuyuz hala anlayamadığım nokta-,eğer yapamazsak huzursuz oluyoruz,düşünüyoruz her gün girmekten bıkmadığımız siteleri,elleri titreyenler var mı?